03.4

Samokontrola

Podczas diagnostyki i leczenia niewydolności krążenia lekarze wykonują wiele badań i wybierają optymalną dla chorego kombinację leków. W szpitalu podstawowe parametry układu krążenia monitorowane są codziennie. Po wypisie ze szpitala sam musisz pamiętać, by wykonywać podstawowe badania. Na podstawie danych wprowadzonych do dzienniczka (np. Paszportu pacjenta z niewydolnością serca), lekarz, podczas wizyty kontrolnej, będzie mógł skutecznie skorygować leczenie.

Lekarz poinformuje Cię czy należy dokonywać codziennie samodzielnych pomiarów: ciśnienia tętniczego, tętna i wagi ciała i jakie są zalecane wartości tych pomiarów. W razie nagłych zmian mierzonych parametrów (np. znacznego zwiększenia lub zmniejszenia ciśnienia, tętna lub wagi ciała) kontakt z lekarzem prowadzącym umożliwi korektę stosowanego leczenia. Może to uchronić Cię przed groźnym pogorszeniem wydolności serca i ponowną hospitalizacją.

1.

Ciśnienie tętnicze to podstawowy parametr świadczący o stanie układu krążenia. Jego wartość zależy od siły i częstości skurczów serca, a także od napięcia naczyń tętniczych. Niewydolne serce może kurczyć się tak słabo, że ciśnienie krwi będzie za niskie. Z drugiej strony osoby chorujące na nadciśnienie mogą mieć za duże ciśnienie, które będzie stanowiło niepotrzebne i szkodliwe obciążenie serca. Dlatego powinieneś ustalić ze swoim lekarzem, jakie ciśnienie jest dla Ciebie odpowiednie. Zalecona wartość ciśnienia tętniczego, powinna być wpisana do dzienniczka pomiarów. Współpraca pomiędzy Tobą i lekarzem umożliwi taki dobór leków, aby osiągnąć ten cel.

2.

Pomiar tętna to drugi ważny parametr – zależy od stanu serca, jak również od działania różnych leków. Szybkie bicie serca, zazwyczaj powyżej 100 uderzeń na minutę, jest złym objawem – świadczy o nasileniu niewydolności serca lub o zaburzeniach rytmu. Wolna akcja serca, poniżej 55-60 uderzeń na minutę, także może być niekorzystna dla serca. Zakres częstości akcji serca powinieneś ustalić indywidualnie z lekarzem i, podobnie jak w przypadku ciśnienia tętniczego, wpisywać jego wartości do dzienniczka. Dodatkowo należy badać, czy tętno jest równe. Jeżeli wyczuwasz nierówny puls, może to świadczyć o migotaniu przedsionków – groźnym zaburzeniu rytmu, które często towarzyszy niewydolności serca. Nierówny puls to znak, że należy pilnie zgłosić się do lekarza.

3.

U wielu pacjentów z niewydolnością serca bardzo ważne są pomiary wagi ciała. U chorych na niewydolność serca często dochodzi do zatrzymania wody w organizmie. Efektem tego są duszności lub obrzęki podudzi. Zanim do nich dojdzie, najpierw można zaobserwować zwiększenie masy ciała. Dlatego codzienny pomiar wagi jest tak ważny. Większość chorych zażywa leki moczopędne, które zwiększają wydalanie wody z organizmu. Pomiar wagi może u nich służyć jako wskaźnik skuteczności działania leku i pomagać w doborze właściwej dawki. Dlatego bardzo ważne jest, aby również te wartości były systematycznie zapisywane.

4.

Niezmiernie ważne jest codzienne, systematyczne zażywanie leków zaleconych przez lekarza. Żeby nie zapomnieć o dawce leku, najlepiej zakupić w aptece specjalne pudełko służące do przygotowywania porannych, południowych i wieczornych tabletek. O pomoc w ich poukładaniu możesz poprosić bliskich, nawet z tygodniowym wyprzedzeniem. Zwróć uwagę na dawkę leków wyrażoną w miligramach. Ponieważ w aptekach dany lek może występować pod różnymi nazwami handlowymi, w sytuacjach wątpliwych należy sprawdzić napisaną drobnym drukiem nazwę substancji leczniczej, aby nie pomylić leków. Każdą wątpliwość należy wyjaśnić u lekarza lub w aptece.

Materiały do pobrania